دل نوشته صایب
ای دفـتــر حــسـن تــرا فـهـرسـت خـط و خــال هـا تـفـصـیـل هـا پـنـهـان شـده در پــرده اجـمـال هـا
آتـــش فــروز قــهــر تـــو، آیــیــنــه دار لــطــف تـــو هـم مـغــرب ادبــارهـا، هـم مـشــرق اقـبــال هـا
پــیـشـانـی عـفـو تــرا پــرچــیـن نـســازد جــرم مـا آیـیـنـه کـی بـر هـم خـورد از زشـتـی تـمـثـالـهـا؟
سهل اسـت اگر بـال و پـری نقصان این پـروانه شد کان شمع سامان می دهد از شعله زرین بال ها
با عقل گشتم همسفر یک کوچه راه از بی کسی شـد ریشـه ریشـه دامـنـم از خـار اسـتـدلـال هـا
هـر شـب کـواکـب کـم کـنـنـد از روزی مـا پــاره ای هـر روز گـردد تــنـگـتــر ســوراخ ایـن غــربــال هـا
حـــیــران اطـــوار خـــودم، درمــانــده کـــار خـــودم هـر لـحــظـه دارم نـیـتــی چــون قـرعـه رمـال هـا
هـر چـنـد صـائب مـی روم سـامـان نـومـیدی کـنـم زلفش بـه دسـتـم می دهد سـر رشـتـه آمال ها